Gisteren naar de winkel om turnpantoffels voor Hasse. Wat een vreselijk woord. Klinkt niet echt dynamisch of sportief. En zo zien ze er ook niet uit. Ze van die witte platte sletskes. Het moet bijna het enige kledingstuk zijn dat er nog net zo uitziet als 30 jaar geleden toen ik vijf was.

Kan je je dat voorstellen? In een tijd waarin horden reclamegoeroes hun hoofden breken over vorm en nieuwe modetrends. Neen. Die witte turnsletskes zien er na dertig jaar nog steeds hetzelfde uit. En sommige hebben aan de wreef zo’n elastieke met twee luchtgaatjes. Het doel daarvan ontsnapt mij volledig.

Als iemand zich geroepen voelt, ik denk dat er weldra wel een nieuwe reeks van de bedenkers komt op één ….

Oostduinkerke enkele weken geleden. Ik stond met Hasse aan te schuiven bij de lokale bakker. Iedereen was minding their own business toen de stilte plots doorbroken werd…

“Papa ik heb luizen in mijn haar.

Maar schatje, dat zijn zandkorreltjes.

Maar papa, ik voel ze wel kruipen in mijn haar hé…”

Jaja, niet alle rood is zonnebrand…

Vandaag voor de eerste keer oudercontact voor Hasse. Best wel spannend. Zij bleef er heel relaxed onder. Dat zal de komende jaren wel veranderen. Bij mij was dat toch zo. Ik was altijd doodzenuwachtig. Alle leraars zitten dan in 1 grote zaal en ouders kiezen dan op voorhand welke leraars ze willen zien en dan moet één of andere brave ziel dat allemaal in een uurrooster gieten.

Probleem was niet dat ik geen goede leerling was. Wel dat mijn moeder er een sport van maakte om alle leraars waar toevallig niemand bijzat ook met een bezoekje te vereren. Dus ik zat daar thuis mijn kas op te fretten omdat ze enkel de klastitularis zouden zien en dat ze meer dan anderhalf uur wegbleven. Om dan te moeten horen dat ze die van Frans,  economie en Duits ook hadden gezien. Zweten. U heeft er geen gedacht van.

Nu ja, Hasse heeft maar 1 kleuterjuf dus dat viel best mee.

Als ingeweken Aalstenaar heb ik al een gans integratieparcours afgelegd. U moet weten dat Oilstjeneers geen makkelijk volkje zijn. Ik heb mij den Oilstjersen diksionair (=woordenboek) gaan halen en heb de fonetische uitspraken van buitengeleerd. Maar dat was nog niet genoeg. Dus zat er maar in ding op en heb ik moeten infiltreren in het carnavalsmilieu. Ik ben ondertussen al een keer of zes meegeweest in de carnavalssstoet.

En gisteren kwam de bekroning op mijn integratieproces: bibi is meegeweest in de voil jeannettenstoet! En het smaakt naar meer! Naar een volgende deelname wel te verstaan, niet naar het aantrekken van die zijdezachte kousen die mijn benen zou goed doen uitkomen of die fond de teint die de kleine oneffenheden in mijn huid zo goed cammoufleerden. Maar ik wijk af.

Hieronder een foto van de zondagsstoet (ik ben de linkse  en één van pierre du femme.

Vraagt u zich ook soms af hoe sommige uitdrukkingen soms ontstaan? Neem nu “shit happens”. Ik zie dan een iemand die in de straten van New York wandelt met een walkman en dan in een reuzehondedrol trapt, zijn schouders ophaalt en “shit happens” mompelt en gewoon verder gaat. Een andere ondernemende Amerkiaan ziet dit alles, moet lachen, print stickers en laat t-shirts maken en voilà.

Zoiets.

Tot vanavond. Nu weet ik wel beter.

Baby + bad + Shit. Really happened.

Wat nu volgt is een weergave van gesprek tussen papa en dochter Du Coin bij het instoppen in bed.

“Prins, als we gaan trouwen mag ik bij jou in je kasteel wonen hé? Ja hoor prinses doornroosje. Plaats genoeg in mijn kasteel.

En dan mogen Sneeuwwitje, Belle en Aspoester ook bij mij in bed slapen.

En waar moet ik dan slapen? In uw bed, samen met de andere prinsen.

Ah, ja.

Maar soms mogen de andere prinsessen ook bij jou slapen hoor. Dan mogen de prinsen bij mij komen logeren.”

(foto via site nieuwsblad)

Als ik ’s nachts niet kan slapen, durf ik mijn gedachten al eens laten gaan over de vraag “hoe zou het nog zijn met…?”. Zo dacht ik onlangs nog eens aan Bavo Claes. Voor diegenen die zich nu afvragen waarom Du Coin ’s nachts aan gepensioneerde mannen ligt te denken, het is puur platonisch!

Zou die mens naar het nieuws kunnen kijken zonder Wim De Vilder constant te bekritiseren ? Zou hij Martine Tanghe een sms sturen als ze een woord verkeer uitsprak. Zou hij bij zijn telefoon zitten wachten tot ze hem bellen voor de slimste mens? Zou hij iedere dag aan een bureautje zitten schrijven aan een nieuw boek? Zou hij nog BV-korting krijgen bij de bakker? Kent de gemiddelde 16-jarige hem nog? Zou hij een blog hebben onder naam Clavo Baes?

In ieder geval Bavo, ik heb onlangs nog aan u gedacht. Uit het oog maar niet uit het hart.

Speciaal voor Elsje en de 16-jarigen: Bavo Claes was de beste nieuwslezer die we ooit hebben gehad!

10 jaar heb ik rondgereden met mijn voiture. Mijn grijs golfken.  10 jaar lief en leed. ’t was mijn eerste ziet u.  193.000 kilometers samen on the road. We waren in Peutie, Genoelsselderen en vooral in Aalst de laatste tijd. Dat schept een band. En ok het is maar een machine. Maar we voelden elkaar aan. Behalve dan die keer dat ik er bezine in kiepte.

In mijn voiture is gevloekt, geweend, gelachen, gegeten, geslapen, gezongen en geprot. En sommige dingen zelfs gelijktijdig.

Maar nu niet meer. Verkocht voor een handvol zilverlingen… wegens overbodig geworden… Een lot dat ons ook nog te wachten zal staan als dat zilverfonds niet dringend gespekt wordt…